Aktorzy
Aleksandra Śląska
wł. Aleksandra Wąsik (ur. 4 listopada 1925 w Katowicach, zm.18 września 1989) - polska aktorka teatralna i filmowa. Jej ojciec - Edmund Wąsik był wybitnym działaczem narodowym - uczestniczył w III powstaniu śląskim, był posłem na Sejm RP. Aleksandra zaczęła uczęszczać na zajęcia szkoły dramatycznej w 1946, gdzie pierwszy raz zetknęła się z teatrem i wielkimi gwiazdami polskiej sceny. Po przeprowadzce do Warszawy, aktorka Teatru Współczesnego (1949-1956, 1959-1961), Teatru Ateneum (1956-1959, 1962-1989). Wykładowca w PWST w Warszawie (od 1973). Nagrodzona Złotym Ekranem (1975).
Role spektaklowe
- Ruth i Liesel - Niemcy (aut. Leon Kruczkowski, reż. Erwin Axer)
- Blanche - Tramwaj zwany pożądaniem (aut. Williams Tennessee, reż. Janusz Warmiński)
- Arkadina - Mewa (aut. Anton Czechow, reż. Janusz Warmiński)
- Maria Stuart - Maria Stuart (aut. Juliusz Słowacki, Teatr tv 1965)
- Amelia - Mazepa (aut. Juliusz Słowacki, reż. Gustaw Holoubek, Teatr tv 1968)
Role filmowe
- nadzorczyni - Ostatni etap (1947)
- Basia - Dom na pustkowiu (1949)
- Konstancja - Młodość Chopina (1951)
- Die Sonnenbrucks (1951)
- Hania - Piątka z ulicy Barskiej (1953)
- Krystyna Poradzka - Autobus odjeżdża 6.20 (1954)
- Pętla (1957)
- żona Wesołka - Historia współczesna (1960)
- nauczycielka - Rok pierwszy (1960)
- Teresa - Spotkanie w bajce (1962)
- Trio (1962)
- Nitka - Ich dzień powszedni (1963)
- Mansarda (1963)
- Liza - Pasażerka (1963)
- Śmierć w środkowym pokoju (1965)
- Czarna suknia (1967)
- Bolesław Śmiały (1971)
- Wyspy szczęśliwe (1972)
- Rozaline - Wielka miłość Balzaka (1973)
- Wiśnie (1979)
- Królowa Bona (1980)
- królowa Bona - Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny (1982)
Franciszek Pieczka(ur. 18 stycznia 1928 w Godowie)
Franciszek Pieczka wychował się na Śląsku w rodzinie górniczej. Zanim wszedł na drogę aktorską, pracował w kopalni w Chorzowie. Studia na Politechnice Gliwickiej przerwał, aby przenieść się do szkoły aktorskiej. W 1954 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną; wtedy też zadebiutował w filmie Andrzeja Wajdy "Pokolenie".
Początkowo występował w teatrze w Jeleniej Górze, później w Krakowie (Stary Teatr oraz nowohucki Teatr Ludowy), a w 1970 przeniósł
się do Warszawy, gdzie od 1974 r. jest związany z Teatrem Powszechnym.
Sławę przyniosły mu głównie role filmowe. Niesłychaną popularność zyskał jako Gustlik Jeleń w telewizyjnym serialu "Czterej pancerni i pies" (1966-71). W 1967 r. zagrał rolę Matisa w "Żywocie Mateusza" Leszczyńskego, za którą otrzymał nagrodę na festiwalu w Chicago.
Grał też m.in. w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" Hasa, "Weselu" i "Ziemi obiecanej" Wajdy, "Perle w koronie" Kutza, "Potopie" Hoffmana. W 2002 r. w "Quo vadis" Kawalerowicza zagrał rolę św. Piotra.
We wczesnych latach 90. rozpoczął współpracę z Janem Kolskim, którego poznał, gdy ten miał dziewięć lat. Rola Jańcia Wodnika przyniosła aktorowi w 1993 roku Złotego Lwa za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu w Gdyni.